Leuchtturm1917 ook in 2013 Made in Germany (filmpje)

Een degelijk Duits merk dat ook anno 2013 nog in Duitsland wordt gemaakt.

Filmpje!

Dozen vol met notitieboeken. Terwijl de rest van de wereld emails verzendt, zet Max Stürken zijn geld liever op papier.

Toen Kurt Stürken zes jaar geleden vernam wat zijn zoons van plan waren, dacht hij even dat er een draadje los zat. Notitieboeken in het digitale tijdperk? Hoe kan een drukkerij daar nu geld mee verdienen?

“Ik was heel sceptisch. De concurrentie was stevig. Het duurde zeker een tijd voordat we de markt veroverden, maar nu zitten we op het juiste spoor, het is veelbelovend.”

Max Stürken: “We houden van risico, maar alleen als we het ons kunnen veroorloven. Het is geweldig een nieuw concept te lanceren. Een ballon oplaten en hem dan zien opstijgen.”

De producten worden bij voorkeur in Duitsland gemaakt. Eind vorig jaar investeerde Leuchtturm nog een half miljoen euro in een nieuwe machine.

“Deze machine laat een belangrijke vooruitgang zien” , legt Axel Stürken uit. “We hebben er lang naar moeten zoeken maar nu kunnen we dus één keer ronde hoekjes maken”.

Marketing manager Philip Döbler van Leuchtturm vindt een notitieboek een soort visitekaartje. Het is iets heel persoonlijks. “Hoe meer mensen zich digitaal organiseren en afhankelijk zijn van email, hoe groter hun verlangen wordt om eens helemaal uit te loggen en 100% ‘analoog’ te werken. Met een pen. Op papier. Een notitieboek is een individuele expressie. Een intieme manier om te laten zien dat je denkt, dat je schrijft en dat jouw woorden het waard zijn vastgelegd te worden.”

Kies je eigen Leuchtturm in onze winkel! 

Saai boek over spanning, kan dat? [recensie]

– recensie door Janneke Heimweg – 

‘Spanning is een van de sleutelingrediënten van het schrijven. Het bepaalt of een lezer verder leest dan de eerste alinea’s, pagina’s of hoofdstukken.’ Aldus de achterflap van Spanning in verhalen’ van René Appel. 

Helemaal mee eens, dat dit echter ook geldt voor schrijfboeken over spanning is de auteur wellicht ontschoten. Dit schrijfboek is alles behalve spannend of aantrekkelijk geschreven.

René Appel geeft aan de hand van boekfragmenten commentaar en tips over verschillende onderwerpen als ‘tijd’, ‘suggesties’ en ‘conflicten’. Deze manier van presenteren van leerstof vind ik nogal saai, de boekfragmenten leiden af van de werkelijke schrijftips.

Zelf heb ik de meeste fragmenten overgeslagen, op zoek naar de informatie waarvoor ik dit boek tenslotte aanschafte.

De toon van Appel is zakelijk, neutraal en niet overtuigend sterk van mening. Appel somt (tussen de regels door) schrijftips op die hij vaak meteen weerlegt aan de hand van een tip of mening van andere grote schrijvers, zoals bijvoorbeeld Renate Dorrestein.
Appel heeft veel research gedaan voor dit boek. Hij citeert meer dan veertig boeken en pluist ze uit naar aanleiding van de gebruikelijke schrijfonderwerpen.

Als fervent schrijfboekenlezer kwam ik weinig nieuwe tips tegen.
De schrijftip die mij het meest is bijgebleven vond ik op de allerlaatste bladzijde: ‘Bovendien kent het ik-verhaal het volgende bezwaar: als het een bedreigd personage is, weten we bijna zeker dat hij of zij het er levend af zal brengen. Anders kon die ‘ik’ immers niet als verteller optreden.’
Hieruit blijkt dat het ‘ik-perspectief’ als ‘spanningskiller’ zou kunnen optreden, ik vraag mij af of vele bestsellerauteurs hierover nagedacht hebben.

Appel noemt meerdere malen het ‘Jan Klaassen- effect’ als belangrijk stijlmiddel om spanning te genereren. De lezer weet in dit geval meer dan het personage en wil waarschuwen (‘Pas op, kijk achter je!’).
Het tegenovergestelde is dat het personage juist meer weet dan de lezer, wat de nieuwsgierigheid van de lezer moet prikkelen.
Beide situaties kunnen ook, maar daarin is dan duidelijk de hand van de schrijver zichtbaar. ‘Dit verstoort de fictionele droom van de lezer’, aldus Renate Dorrestein.

Ook op een van de laatste bladzijden, kwam ik een andere bruikbare schrijftip tegen. ‘Schrijf direct en betrekkelijk sober. Zorg ervoor dat het taalgebruik niet tussen de lezers en het verhaal in komt te staan.’
Verder schrijft Appel uitgebreid over ‘cliffhangers’, ‘suspense’ en ‘verwachtingen’, maar dit zal iedere (thriller)schrijver als bekend voor komen.

Tot slot

Appel vergelijkt het schrijven van een boek met het bereiden van een maaltijd. Om in die termen te blijven, de auteur bewaart het lekkerste voor het laatst. De laatste twee hoofdstukken vatten het gehele boek nog eens netjes samen en geven enkele bruikbare en verrassende schrijftips als dessert.

Kortom een weinig sprankelend boek, dat de lezer laat zoeken naar de gewilde schrijftips en waarin alleen de laatste twee hoofdstukken interessant zijn.
Als tip kan ik dus meegeven: leen dit boek bij de bibliotheek en lees alleen de laatste vijftien bladzijden.

Cowboy-uitgevers

Door gastblogger Maria Genova

Tegenwoordig mag iedereen zich ‘uitgever’ noemen. Heel veel mensen zijn bezig met een boek en de uitgevers nemen hen werk uit handen. Klinkt aantrekkelijk tot je kijkt naar de ‘pakketten’ die ze aanbieden. Een kennis is er laatst ingetrapt en heeft al een contract getekend: voor 5 boeken betaalt ze 200 euro en van de verkochte boeken krijgt zij 20 procent. Als ze het zelf laat drukken is ze waarschijnlijk vijf euro per boek kwijt en dan hoeft ze ook niet 80 procent van de royalties af te staan.
Zijn er dan geen voordelen? Op zich raad ik beginnende schrijvers aan om naar een uitgever te stappen, vooral vanwege de betere distributie. Maar van de zogenaamde POD-uitgevers kun je niet verwachten dat ze de distributie van het boek goed regelen, aangezien ze totaal niet serieus genomen worden door de boekhandels. Dat komt omdat ze alles uitgeven, ongeacht hoe slecht, als je maar betaalt.
Je hoopt dat ze in elk geval een beetje hun best doen om het niveau van de aangeboden manuscripten op te krikken, maar zelfs dat blijkt te veel gevraagd. Voor die tweehonderd euro heb je ‘een standaard spellingscontrole van Word’. Zeker bedoeld voor degenen die niet weten dat Word standaard je spelling controleert zodra je dat aanvinkt en dat die spellingscontrole bovendien nogal te wensen overlaat?
Maar eerlijk is eerlijk: bij de meeste cowboy-uitgevers kun je ook een ‘toppakket’ kiezen, waarbij een redacteur ook grammatica en stijlfouten verbetert. Klinkt heel wat tot je het resultaat onder ogen ziet. Laatst kreeg ik een boek toegestuurd van iemand die het bij zo’n POD-uitgeverij had laten drukken. Een dun boekje vol fouten. Dat was dus inclusief redactie. Om een voorbeeld te noemen: ‘ik wordt’ met dt en dat verschillende keren in het boek. Ik denk dat die redacteur vergeten is om de spellingscontrole van Word aan te zetten. Of gold dat alleen voor het goedkopere pakket?

Maria Genova schreef onder andere Duivelskind

Even bijpraten met Carlijn

Door gastblogger  Carlijn Binnenhuis

Even een update over mijn avontuur  in de schrijverswereld. De reacties zijn allemaal nog steeds erg leuk en leerzaam. Ik heb natuurlijk ook de nodige pittige feedback gekregen van een aantal professionals. Over de opbouw, de dialogen en de lay-out die natuurlijk niet standaard is. Tja en daar hebben ze natuurlijk ook helemaal gelijk in. Ik heb nog een boel te leren.

Toch vertelden die zelfde professionals me ook dat ze mijn boek niet weg kunnen leggen omdat het zo vol humor geschreven is en dat ze mijn schijfstijl geweldig vinden. Een schijfstijl waar zelfs de niet-lezer van gecharmeerd blijkt te zijn, heb ik ontdekt. Op zich ook niet gek vind ik zelf. De eerste druk is uitverkocht en de vraag naar mijn boek was er nog steeds. Ach ja, dacht ik, waarom dan geen tweede druk. Ik trok mijn stoute schoenen aan en reed richting de drukker. Inmiddels heb ik met een beetje hulp geleerd dat ik me niet gelijk uit het veld moet laten slaan, en ik had mijn plan al klaar. Dat heet volgens een paar goede vrienden in de ondernemerswereld   ONDERNEMEN . Zo kwam het dat ik een goede deal heb gesloten en een week later mijn boeken in ontvangst kon nemen.

Op social media heb ik wat mensen leren kennen die me verschillende tips aan de hand hebben gedaan. Met een paar mensen heb ik een afspraak gemaakt, wat gebrainstormd en weer nieuwe energie gekregen. Dus  behalve schrijven ben ik nu ook een heel piepklein ondernemertje geworden. Echt een piepklein ondernemertje want van schrijven word je echt niet rijk. Het moet een passie zijn en die passie wil ik graag delen met een heleboel mensen. Dus mijn kleine schrijfproject krijgt een vervolg. Hoe leuk is dat!

Zo is mijn boek nu ook te koop bij bol.com. Met deel twee ben ik aan het schrijven en ik hoop dat dit weer net zoveel plezier met zich meebrengt als mijn debuutroman  Een sprong in het diepe. De start van een leek in de schrijverswereld was heel bijzonder en zoals ik vandaag op twitter las….. Elke professional was ooit een amateur….. En bedenk steeds weer…ALS JE NIKS DOET MET JE LEVEN GEBEURT ER OOK NIKS!

Carlijn signeert!