Cowboy-uitgevers

Door gastblogger Maria Genova

Tegenwoordig mag iedereen zich ‘uitgever’ noemen. Heel veel mensen zijn bezig met een boek en de uitgevers nemen hen werk uit handen. Klinkt aantrekkelijk tot je kijkt naar de ‘pakketten’ die ze aanbieden. Een kennis is er laatst ingetrapt en heeft al een contract getekend: voor 5 boeken betaalt ze 200 euro en van de verkochte boeken krijgt zij 20 procent. Als ze het zelf laat drukken is ze waarschijnlijk vijf euro per boek kwijt en dan hoeft ze ook niet 80 procent van de royalties af te staan.
Zijn er dan geen voordelen? Op zich raad ik beginnende schrijvers aan om naar een uitgever te stappen, vooral vanwege de betere distributie. Maar van de zogenaamde POD-uitgevers kun je niet verwachten dat ze de distributie van het boek goed regelen, aangezien ze totaal niet serieus genomen worden door de boekhandels. Dat komt omdat ze alles uitgeven, ongeacht hoe slecht, als je maar betaalt.
Je hoopt dat ze in elk geval een beetje hun best doen om het niveau van de aangeboden manuscripten op te krikken, maar zelfs dat blijkt te veel gevraagd. Voor die tweehonderd euro heb je ‘een standaard spellingscontrole van Word’. Zeker bedoeld voor degenen die niet weten dat Word standaard je spelling controleert zodra je dat aanvinkt en dat die spellingscontrole bovendien nogal te wensen overlaat?
Maar eerlijk is eerlijk: bij de meeste cowboy-uitgevers kun je ook een ‘toppakket’ kiezen, waarbij een redacteur ook grammatica en stijlfouten verbetert. Klinkt heel wat tot je het resultaat onder ogen ziet. Laatst kreeg ik een boek toegestuurd van iemand die het bij zo’n POD-uitgeverij had laten drukken. Een dun boekje vol fouten. Dat was dus inclusief redactie. Om een voorbeeld te noemen: ‘ik wordt’ met dt en dat verschillende keren in het boek. Ik denk dat die redacteur vergeten is om de spellingscontrole van Word aan te zetten. Of gold dat alleen voor het goedkopere pakket?

Maria Genova schreef onder andere Duivelskind

Sprong in het diepe: uitgeven in eigen beheer

Carlijn Binnenhuis liet via Twitter weten dat haar boek er was, uitgegeven in eigen beheer. Daar wilden we meer over weten en we vroegen haar er op ons weblog iets over te vertellen.

Door gastblogger Carlijn Binnenhuis

Hier ben ik dan , gevraagd om een stukje te schrijven over uitgeven in eigen beheer. Je zou denken dat moet toch niet zo moeilijk zijn, maar in werkelijkheid vind ik het best eng.

Ik zat vorig jaar achter mijn laptop en scheef mijn gevoel op. Ik had een vervelende scheiding achter de rug, met alle gevolgen van dien. Hoe moest ik nu op eigen benen staan?
Maar ik verlies nooit mijn humor en scheef het met een kwinkslag van me af. Dat het een verhaal zou worden waar zoveel mensen zich in zouden herkennen had ik niet verwacht. En zeker alle leuke positieve reacties overdonderden me best wel.
Tja….. en toen was er een boek. Een sprong in het diepe…. is de titel.
Naar veel aandringen van mensen om me heen heb ik besloten om het uit te geven in eigen beheer. Ik, een totale leek in de schrijverswereld, vond het wel stoer klinken. Wat doe je voor werk? Uh, ik werk in de zorg , heb een boek geschreven en uitgebracht in eigen beheer. Hoe leuk klinkt dat!
Maar blond als ik ben had ik geen idee wat me te wachten zou staan, dus besloot ik dat het tijd werd om de 21e eeuw in te duiken, die ik altijd uit alle macht heb geprobeerd te vermijden. Ik ging op zoek naar een tekstschrijver en via het internet vond ik een redacteur die er wel brood in zag. Ik kreeg van hem een goede feedback.
“Je hebt een goed en toegankelijk boek geschreven Carlijn, een boek vol vaart en humor, en ik denk dat veel mensen zich zullen herkennen in de problematiek. Daarnaast kon ik ook steeds een lach niet onderdrukken, ik ben benieuwd naar deel twee.”
Zeer lovend allemaal en ik kan het nog niet echt bevatten.
Maar zeg eerlijk, als je zoiets te horen krijgt, zelf prettig gestoord bent , durf je in mijn geval de tweede stap te maken. Dus besloot ik een isbn-nummer aan te vragen. En een dag of wat later stond ik geregistreerd als uitgever en auteur Carlijn Binnenhuis. Heel spannend vond ik zelf. Ik ben samen met een goede vriend Ton Kamp naar de drukker in de buurt gereden en heb daar een goede deal kunnen sluiten. De eerste honderd boeken zijn al bijna verkocht en hoe het verder gaat met Carlijn, dat ligt aan de lezer. Wat ik wel kan vertellen is dat het meisje vol streken en levenslust weer helemaal terug is. Daarom wil ik jullie een ding meegeven:
ALS JE NIETS DOET MET JE LEVEN, WEET JE OOK ZEKER DAT ER NIKS GEBEURT.

Op woensdag 21 november is de boekpresentatie